ΕΠΙΟΡΚΗ ΕΛ. ΑΣ. ? ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

                              Δημοσιεύτηκε στο www.policenet.gr

Έζησα πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Ήλθα σε επαφή με κουλτούρες και νοοτροπίες από όλο τον κόσμο. Θεωρώ ότι είμαι κοσμοπολίτης και πάντα είχα την εντύπωση ότι «τα χω ακούσει όλα».

Μέχρι σήμερα το μεσημέρι όταν διάβασα τη δήλωση του προέδρου της ΠΟΑΣΥ σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις και το ενδεχόμενο να παρέμβει η αστυνομία ώστε να μη ζήσουμε ιλαροτραγικές στιγμές στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Ομολογώ ότι βρήκα τις απόψεις του εντελώς απαράδεκτες για την θεσμική του ιδιότητα.

Τι μας είπε σήμερα λοιπόν ο κος Μπαλάσκας?

Ότι οι αστυνομικοί «είναι παιδάκια 23 ετών πολλοί εκ των οποίων κατάγονται από αγροτικές οικογένειες και δε ξέρω αν θα υπακούσουν σε εντολές να κινηθούν εναντίον ανθρώπων που έχουν δίκαιο»!

Ας το αναλύσουμε λίγο αυτό.

Με την επίκληση του νεαρού της ηλικίας, τους απαξιώνει σε ότι αφορά την ωριμότητά τους. Νέοι είναι, άρα θα αντιδράσουν με το συναίσθημα.

Οι αστυνομικοί που ξέρω εγώ είναι επαγγελματίες και  όχι παιδάκια. Έχουν υψηλό φρόνιμα, ωριμότητα, δεν αντιδρούν με το θυμικό.

Επίσης έχουν δώσει ένα όρκο. Να προστατεύουν την κοινωνία, υπηρετώντας την και όχι συντασσόμενοι με τη μια ή την άλλη συντεχνία.

Ας ..εντρυφήσουμε όμως περισσότερο..

Ο κ. πρόεδρος μιλά για «αυτούς που έχουν δίκαιο».

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, το ποιος έχει δίκαιο το καθορίζουν οι Νόμοι, τους οποίους οι αστυνομικοί είναι εντεταλμένοι να εφαρμόζουν καθολικά και όχι επιλεκτικά.

Οι αστυνομικοί δεν είναι δικαστές. Δεν είναι επίσης κριτές της κοινωνίας για να επιλέγουν και να αποφαίνονται ποιος «δικαιούται» να παρανομεί.

Έχω στηλιτεύσει πολλάκις το ζήτημα της κακής μας νοοτροπίας σε σημείο να γίνομαι κουραστικός.

Όμως η καθημερινότητα δε με «αφήνει να αγιάσω».

Ονειρεύομαι μια αστυνομία με επαγγελματισμό και αίσθηση καθήκοντος που δε θα χαρίζεται ούτε στην αγροτιά, από την οποία ίσως προέρχεται, όταν παρανομεί.

Ονειρεύομαι μια αστυνομία που δε θα άγεται από το συναίσθημα και δε θα φτάσει να γίνει επίορκη παρασυρμένη από τις προσωπικές απόψεις και το θυμικό των στελεχών της.

Ονειρεύομαι μια αστυνομία που θα στηρίζεται στον επαγγελματισμό των πολλών στελεχών της και όχι στο φιλότιμο των ολίγων.

Ονειρεύομαι κυρίως μια κοινωνία που θα στηρίζει αυτή την αστυνομία και δε θα της ζητά να παρανομήσει προκειμένου να γίνει «αρεστή».

Φοβούμαι ότι το όνειρο αυτό «δε θα βγει»…