Έχω γράψει πολλάκις για την
ανομική φύση που μας διακατέχει ως λαό.
Για την απέχθειά μας σε κάθε
είδους νομικό περιορισμό (εκτός αν αφορά… τους άλλους)
Για την καθημερινή
παραβατική μας συμπεριφορά σε διάφορες εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Από
την οδική μας συμπεριφορά μέχρι τις επαγγελματικές μας συναλλαγές.
Και φυσικά για την εφηβική
μας συμπεριφορά όταν πρόκειται για ανάληψη ευθυνών. ( «Δε φταίω εγώ, φταίει ο
πολιτικός/γείτονας/δήμαρχος κπ.)
Ένας λαός που αποπνέει
παραβατικότητα, που κάνει εθνικό σύνθημα το «δεν πληρώνω», που θεωρεί «μάγκα»
όποιον κλέβει την εφορία, ζήτημα χρόνου ήταν να έλξει παρόμοιες ομάδες με
παρόμοιες συμπεριφορές. (όμοιος, ομοίω.)
Έτσι λοιπόν είχαμε την
τελευταία εβδομάδα την άφιξη ενός περίεργου συνοθυλεύματος στην Θεσσαλονίκη που
μέρες πριν είχε εξαγγείλει την πρόθεσή του να καταλάβει τον χώρο του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για κάποιου είδους φεστιβάλ αναρχικών
και άλλα τέτοια …πολιτιστικά δρώμενα!
Για να μην υπάρχει επίσης
αμφιβολία πως «έρχονται» έστειλαν ως... προπομπό 2 τεράστια τσουκάλια με τα
οποία σκόπευαν να οργανώσουν υπαίθριο συσσίτιο…
Η συνέχεια γνωστή.
Βανδαλισμοί, βρωμιά και δυσωδία και άλλες πολλές όμορφες στιγμές με τις οποίες
έχουμε συνηθίσει να ζούμε αδιαμαρτύρητα…
Δε θα ασχοληθώ με τα λογικά
αλλά τετριμμένα του στυλ «ποιον ρώτησαν» ούτε με το «σε ποια άλλη χώρα θα
γινόταν αυτά»…
Οι απαντήσεις είναι άπλες.
Δεν ρώτησαν κανέναν και όχι,
δε θα γινόταν αυτά σε καμία άλλη χώρα.
Οι εξηγήσεις πίσω απ τις
απαντήσεις είναι απογοητευτικές.
Γιατί να ρωτήσουν και ποιόν?
Ποιόν ρωτά ο μέσος
καταπατητής του αιγιαλού?
Ποιόν ρωτά ο ψευτόμαγκας που
παραβιάζει τον ερυθρό σηματοδότη γελώντας?
Ποιόν ρωτά ο ελεύθερος
επαγγελματίας κάθε είδους που δε κόβει απόδειξη ή παίρνει φακελάκι?
Ποιόν ρωτά ο απατεώνας που
κλέβει την εφορία (και όλους μας?)
Όταν αυτό είναι το πρότυπο
της κοινωνικής μας συμπεριφοράς, όταν αυτοί είναι οι συμβολισμοί με τους
οποίους αντιμετωπίζουμε τον υπόλοιπο πλανήτη, ζήτημα χρόνου ήταν να
συγκεντρώσουμε εδώ λογής-λογής περιθωριακούς.
Γι αυτούς, η Ελληνική ανομία
είναι επίγειος παράδεισος.
Τα πάντα στη ζωή λειτουργούν
πρωτίστως σε επίπεδο συμβολισμού.
Η στάση ζωής που έχουμε ως
πολίτες άλλα και ως συντεταγμένη πολιτεία, εκπέμπουν μηνύματα τα οποία
λαμβάνονται σοβαρά υπ όψιν.
Αν επιθυμία μας ήταν να
έχουμε επενδυτές, θα κάναμε τη χώρα φιλική σε αυτούς. Θα είχαμε καταπολεμήσει
γραφειοκρατία και διαφθορά και θα είχαμε ένα σταθερό φορολογικό σύστημα. Εμείς
γιγαντώνουμε και τα 3…
Αν θέλαμε αναρχικούς, θα
αφήναμε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι, θα ευνουχίζαμε την Αστυνομία, θα φροντίζαμε να
μην εφαρμόζονται οι νόμοι…
Εμείς ευτυχώς φροντίσαμε
κάτι τέτοιο να… μη συμβεί…
Δε θα κουραστώ να διδάσκω
και να γράφω ότι έχουμε αυτό που μας αξίζει σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα.
Τους πολιτικούς που μας
αξίζουν, τους Πανεπιστημιακούς που μας αξίζουν, τους αστυνομικούς που μας
αξίζουν.
Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η
άποψη πάει κόντρα στην καφενειακού τύπου επικρατούσα άποψη ότι «για όλα φταίει
ο Σόιμπλε» αλλά στη χώρα του Σόιμπλε δεν επικρατεί ανομία, αταξία και φτώχεια.
Εδώ και χρόνια ζητώ από
όλους μας- εμού συμπεριλαμβανομένου- να κοιτάξουμε κατάματα τον καθρέφτη και να
δούμε την ασχήμια του.
Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα να
γυρίσουμε σελίδα….
Προς το παρόν, το τσουκάλι
στο προαύλιο του ΑΠΘ δίνει τσάμπα φαγητό…
