Σε παλαιότερο άρθρο, είχα
παρομοιάσει την ΕΛ. ΑΣ με σύγχρονο «Σίσυφο» που κουβαλά στους ώμους τις
αμαρτίες μιας άλλης εποχής, με την οποία καμία σχέση δεν έχει.
Η Αστυνομία ήταν πάντα ο
εύκολος στόχος για όλα τα δεινά του τόπου. Η μοναδική φανερή παρουσία του
Κράτους ανάμεσα στους πολίτες, συγκεντρώνει το μένος τους για οτιδήποτε -σχετικό
ή άσχετο με αυτήν- τους βασανίζει.
Η ανάπηρη αστική μας
δημοκρατία, σε αντίθεση με τις ώριμες δημοκρατίες της Δύσης, όχι απλώς δεν
προστάτευσε τα Σώματα ασφαλείας, αλλά θα έλεγε κανείς ότι βολεύτηκε με αυτή τη
κατάσταση και θεώρησε την ΕΛ.ΑΣ ανάχωμα για τις επιθέσεις της κοινωνίας στη
συντεταγμένη Πολιτεία.
Η νοοτροπία του
μεταπολιτευτικού αστικού ( Ο Θεός να το κάνει) Κράτους συμπυκνώνεται στη φράση:
«Αστους να βρίζουν τους
μπάτσους, να εκτονώνονται εκεί και να μη προχωρούν παραπέρα».
Με αυτή την παράλογη και
στρεβλή κατάσταση μεγάλωσε η δική μου γενιά.
Με την αστυνομία να
καθυβρίζεται καθημερινώς και να την πιάνει ο καθένας στο στόμα του για το
παραμικρό.
Τί και αν η ΕΛ.ΑΣ
εξελισσόταν? Η κοινωνία ηρνείτο να την αγκαλιάσει!
Τί κι αν πλέον εδώ και πολλά
χρόνια τα στελέχη της είναι μορφωμένα, καλλιεργημένα παιδιά της διπλανής
πόρτας? «Μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι» είναι η απάντηση…
Τί και αν είναι πλέον
δημοκρατική με Συνδικαλισμό (έστω με στρεβλώσεις)? «Φασίστες μπάτσοι» είναι η
μόνιμη επωδός!
Τί και αν είναι ο μοναδικός
μηχανισμός του Δημοσίου με σύστημα αυτοκάθαρσης (Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων)?
«Αλήτες είναι τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες», απαντούσαν στελέχη της τότε
περιθωριακής αριστεράς που σήμερα διοικούν τον τόπο (και την ΕΛ. ΑΣ.)
Διότι σαν να μην έφταναν οι
αμαρτίες της μεταπολίτευσης, σήμερα διοικούν τα Σώματα ασφαλείας άνθρωποι που
τα μισούσαν.
Ποιος θα ξεχάσει στελέχη της
σημερινής κυβέρνησης να μιλούν για αφοπλισμό της ΕΛΑΣ και άλλα τέτοια γραφικά?
Ποιος δε θυμάται τον ίδιο
τον Πρωθυπουργό να μιλάει για μπάτσους σε παλαιότερες τηλεοπτικές του
εμφανίσεις?
Ποιος δε θυμάται τα γεμάτα
ταξικό μίσος δελτία τύπου του τότε μικρού ΣΥΡΙΖΑ που καταφερόντουσαν εναντίον
της ΕΛ.ΑΣ? (ακόμα και τώρα ζούμε κωμικοτραγικά περιστατικά όπου ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρεται
εναντίον της… κυβέρνησης εγκαλώντας την για φασίζουσα αστυνόμευση!)
Φυσικά τότε δε πίστευαν ποτέ
ότι θα κυβερνήσουν.
Να λοιπόν που τα έφερε έτσι
η ζωή που τώρα πρέπει να διοικήσουν στελέχη που μέχρι χθες έβριζαν…
Ως γνωστόν όμως, οι
πολιτικές θέσεις που επαναλαμβάνονται εμφατικά δημιουργούν πεποιθήσεις βαθιά
ριζωμένες. Όλη αυτή η
προσέγγιση πολλών ετών νομοτελειακά έφερε δεινά.
Διαπαιδαγώγησε μια ολόκληρη
κοινωνία να θεωρεί τους αστυνομικούς
παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Αναλώσιμους.
Έσπειραν ανέμους θερίζουν
θύελλες.
Τα περιστατικά βίας εναντίον
αστυνομικών πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα και όχι χωρίς λόγο.
Τα στελέχη των Σωμάτων
ασφαλείας θεωρούνται «υπεύθυνα» για την κακή κατάσταση της χώρας.
Η στολή εκφράζει την κρατική εξουσία που έχει γίνει μισητή στο
υποσυνείδητο πολλών.
Αυτή η στρέβλωση σε
συνδυασμό με την απαξίωση των αστυνομικών από τους κυβερνώντες δημιούργησαν ένα
εκρηκτικό κοινωνικό κοκτέιλ από το οποίο θα προκύπτουν εκρήξεις σε μη
προβλέψιμα χρονικά διαστήματα.
Καιρός να αντιδράσουν οι
κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν την αστικού τύπου δημοκρατία.
Καιρός να ξαναθυμηθούμε
βασικές αρχές τις οποίες λησμονήσαμε μέσα στην κοινωνικο-οικονομική λαίλαπα που
ζούμε.
Καμία κοινωνία δε μπορεί να
υπάρξει χωρίς την αστυνομία.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που
τόσο θαυμάζουμε είχαν οργανωμένα αστυνομικά σώματα
Ακόμα και η λέξη police προέρχεται
από την λέξη «πολιτεία».
Ο θεσμός της αστυνομίας
είναι αποτέλεσμα ενός κοινωνικού συμβολαίου στο οποίο η κοινωνία παραχώρησε
λίγη από την ελευθερία της προκειμένου να την θωρακίσει.
Η κοινωνία οφείλει να
προστατεύσει τον θεσμό διότι κάθε χτύπημα εναντίον του είναι χτύπημα κατά της
ίδιας.
Η πολιτεία και οι πολιτικοί
της προϊστάμενοι οφείλουν να αντιληφθούν ότι ιδεοληψίες που τους ταλάνιζαν στα
εφηβικά τους χρόνια περί μιας κοινωνίας που είναι σε θέση να «αυτορυθμιστεί»
δεν έχουν θέση σε μια σοβαρή χώρα που ανήκει στη Δύση.
Όσο αφήνουν τους
αστυνομικούς ως βορά σε περιθωριακές ομάδες επιδιώκοντας να ικανοποιήσουν ένα
στενά κομματικό ακροατήριο, αυτοϋπονομεύονται στο διηνεκές.
Εν ολίγοις, καιρός να
σοβαρευτούμε όλοι, πολίτες και κυβερνώντες.
Το πολύπαθο Ελληνικό Κράτος
που θεμελιώθηκε δύσκολα και συνέχισε να πορεύεται εν μέσω συγκρούσεων και
ταραχών, δεν έχει πολλές αντοχές ακόμα…
