Προ ημερών σε μια κοινωνική
εκδήλωση συνάντησα έναν αστυνομικό. Μόλις συστήθηκα τον άκουσα να λέει- με
μεγάλη έκπληξη ομολογώ – «σας διαβάζω στο policenet”.
Πριν προλάβω να πω
«ευχαριστώ» μου είπε με έκδηλη αγωνία στα μάτια:
“Γράψτε κάτι για τις αγωνίες
μας. Για τον δύσκολο ρόλο μας. Για όσα δε βλέπει ο κόσμος».
Ξεκίνησα λοιπόν ένα άρθρο
σήμερα που γιορτάζει το Σώμα αλλά μέσα μου ένιωθα μια διαφορετική ανάγκη.
Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα
θρήσκος, σ αυτή τη τραγική συγκυρία που βιώνει η Ελληνική Αστυνομία αλλά και
ολόκληρη χώρα, νιώθω την ανάγκη να προσευχηθώ…
Άγιε Αρτέμιε, μεγάλη η χάρη
σου!
Σε παρακαλώ, βοήθησε να …
·
Αντιληφθεί η κοινωνία ότι είμαστε παιδία της
διπλανής πόρτας, παιδιά της γειτονιάς και όχι
«απόγονοι» των αστυνομικών της χούντας…
·
Καταλάβει ο λαός ότι έχουμε και εμείς πολλά κοινά μαζί του. Τις ίδιες αγωνίες, τα
ίδια οικονομικά προβλήματα , τα ίδια άγχη για το μέλλον των παιδιών μας. Έχουμε
επίσης την ίδια ανάγκη να επιστρέψουμε σπίτι μας στο τέλος της βάρδιας και να
μην λάβει η οικογένειά μας εκείνο το μοιραίο τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα…
Βοήθησε να….
·
Κατανοήσει ο κόσμος ότι δεν ψηφίζουμε εμείς
τους Νόμους, αλλά είμαστε εντεταλμένοι με την εφαρμογή τους
·
Ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για κοινωνικά
προβλήματα όπως η μετανάστευση και η εγκληματικότητα αλλά καλούμαστε να τα
διαχειριστούμε.
·
Ότι είμαστε το καταφύγιο του πιο αδύναμου
πολίτη
·
Ότι ερχόμαστε σε επαφή με την χειρότερη
πλευρά της κοινωνίας γι αυτό γινόμαστε σκληροί..
·
Ότι δεν υπάρχει «μία» κοινωνία αλλά
αντικρουόμενα κοινωνικά συμφέροντα που περιμένουν διαφορετικά πράγματα από μας,
γι αυτό ενίοτε γινόμαστε κυνικοί…
·
Ότι για κάθε επίορκο συνάδελφο, υπάρχουν 100
που δίνουν τη ζωή τους για το κοινωνικό σύνολο
·
Ότι πρέπει να αποφασίσουμε σε λίγα
δευτερόλεπτα για μια τεταμένη κατάσταση και δεν έχουμε την άνεση της ανάλυσης
από τον καναπέ..
·
Ότι ναι.. κάνουμε λάθη! Και εμείς πονάμε
περισσότερο γι αυτά..
·
Ότι κυκλοφορούμε συνεχώς μέσα στη κοινωνία
και στοχοποιούμαστε.
·
Ότι κάνουμε τη «χειρότερη» δουλειά του κόσμου
όταν η κοινωνία βλέπει στα μάτια μας το «κράτος- δυνάστη»
·
Ότι κάνουμε τη καλύτερη δουλειά του κόσμου
όταν ο απλός πολίτης μας χτυπάει στη πλάτη για «ευχαριστώ» και ηλικιωμένες
κυρίες μας γεμίζουν ευχές επειδή νιώθουν ασφαλείς όταν μας βλέπουν.
Άγιε
Αρτέμιε, δώσε φώτιση σε φυσική και πολιτική ηγεσία να πράξουν το σωστό.
Δώσε
δύναμη σε όλους τους συναδέλφους να αντέξουν
Δώσε
σύνεση στη κοινωνία για να μείνει στο πλευρό μας.
Αμήν!
